تا چند سال قبل، همهچیز سادهتر بود. پنج سال پیش، فقط یک آیفون وجود داشت، یک «پام پری» (Palm Pre)، یک نوکیا N8 و یک اکسپریا X10. گوشی پرچمدار هر یک از شرکتهای مطرح کاملا مشخص بود. اما از سال ۲۰۱۱ موج عظیم تلفنهای هوشمند اندرویدی به راه افتاد؛ تا آنجا که دیگر امروز ایدهی یک گوشی پرچمدار، معنای خود را از دست داده. بهترین گوشی شرکت الجی کدام است؟ G4 یاV10. در مورد سامسونگ چهطور؟ گلکسی S6 پرچمدار این شرکت است یا نوت ۵؟ کدام آیفون را بهعنوان پرچمدار گوشیهای اپل به رسمیت بشناسیم؟
در دنیای امروز هر یک از سازندگان تلفنهای هوشمند به این نتیجه رسیدهاند که نباید دستگاههایشان را فقط در یک اندازه تولید کنند. حالا گوگل دو گوشی نکسوس دارد: نکسوس کوچکتر ۵X و بزرگتر ۶P. مایکروسافت هم یک لومیا ۹۵۰ دارد و یک نسخهی بزرگتر ۹۵۰XL. درحالیکه اپل، سامسونگ و موتورولا هم پیشتر این سیاست را برگزیده بودند، سونی هم به این رویکرد روی خوش نشان داده و پرچمداران خود را در اندازههای مختلف به بازار عرضه میکند.
با بلوغ هر چه بیشتر تلفنهای هوشمند، مفهوم یک دستگاه واحد بهعنوان پرچمدار یک شرکت، کمکم معنای خود را از دست میدهد. برای این شرایط، دو عامل اصلی را میتوان متصور شد: نرمافزار و سختافزار. واقعیت این است که دوران سیستمهای عامل متنوع، تمام شده. نه از سیستم عامل Palm webOS خبری است و نه بلکبری دیگر آن بلکبری سابق است. همهچیز شده iOS و اندروید! این دو سیستم عامل برنده، روزبهروز به هم شبیهتر میشوند. اما موضوع فقط مربوط به بخش نرمافزاری دستگاهها نیست. سختافزار گوشیها هم خیلی به هم شبیه شده است. اینروزها تقریبا هر تلفن هوشمندی که میبینیم، صفحه نمایش فوقالعادهای دارد، نمایشگر لمسیاش بینقص است و به کیفیت ساختاش ایرادی نمیتوان گرفت. حتی پای حسگر اثر انگشت، دوربینهای پرسرعت و بسیاری از مشخصههای پیشرفتهتر به تلفنهای هوشمند چینی هم باز شده. در مورد ویژگیهایی صحبت میکنیم که تا یک سال پیش فقط در پرچمداران شرکتهای قدر دیده میشد.